ZADUSZKOWY WIECZÓR

W czwartek 28.10.2010 roku o godzinie 17.30 w auli naszego Liceum uczniowie klas pierwszych wraz z nauczycielką języka polskiego, panią Joanną Rogowską-Kotwicką, zorganizowali wieczór poetycko-muzyczny na uroczystość Wszystkich Świętych pt. „Czym jest me życie? Ach, jedną chwilką!”. Uroczystość ta była okazją do wspomnienia naszych bliskich oraz nauczycieli, szczególnie śp. pani profesor Jolanty Zieńko, którzy już odeszli z tego świata. Uczciliśmy minutą ciszy ich pamięć.
Goście, którzy przybyli mogli wysłuchać interpretacji takich wierszy jak: „Zaduszki” Ewy Szelburg-Zarembiny, „Urszula Kochanowska” Bolesława Leśmiana czy „W noc zaduszną” Teofila Lenartowicza, w wykonaniu: Moniki Suśniak, Aleksandry Neunert, Anny Dzudzewicz, Bartosza Żmudy, Pauli Rogali, Anny Kostrzewy, Marty Wyrzykowskiej, Anny Górskiej, Joanny Arentewicz, Marty Paszko, Klaudii Kiszczak i Moniki Kuźnickiej. Monika Wieczorek zaprezentowała swój niewątpliwy talent, jakim jest piękna gra na skrzypcach. Sprawną koordynacją całego przedsięwzięcia zajęła się Marta Żylińska.
Podczas naszego spotkania nie zabrakło muzyki. Marta Grela wystąpiła z takimi utworami jak: „Łatwopalni”, „Kiedyś” czy „Małe tęsknoty”. Wzruszające wiersze i piosenki, zaprezentowane tego wieczoru pobudzały nas do dłuższej refleksji nad życiem i tajemnicą przemijania. Nie zapomnieliśmy o poległych, podczas II wojny światowej żołnierzach i ofiarach kwietniowej katastrofy pod Smoleńskiem. Ku ich pamięci wysłuchaliśmy utworu Czerwonych Gitar „ Biały krzyż”.
Odpowiedni wystrój sali, którym zajęły się: Melissa Piechowiak i Magdalena Żurakowska, stworzył miłą, kameralną atmosferę. Spotkanie pomogło nam zrozumieć, czym jest życie i przemijanie. Z refleksji prowadzących wieczór – Anny Górskiej i Mariusza Adamczyka – mogliśmy zapamiętać słowa: „Choć nasz pobyt na tym świecie kiedyś się skończy, nie powinniśmy się łatwo poddawać. Musimy zawsze dążyć do dobra i miłości, doskonalenia się i działania, a życie musi być wypełnione wartościami dla nas najcenniejszymi. Pamiętajmy, że najważniejszy jest człowiek, dlatego: „Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą…”. W oczach niektórych z przybyłych gości pojawiały się łzy, co najlepiej oddaje nastrój wzruszenia, który zapanował tego wieczoru w Liceum i jest dla nas najlepszą recenzją…